قضیه همینه. هرچیزی یه زمانی داره.
پارسال از دوهفته قبل این تاریخ درگیر بودم تا همه‌چیز طوری پیش بره که می‌خوام. یه زمانی با هر جواب پیامت از ذوق تا چند روز نیشم باز بود.
حالا؟ یه نگاه سرسری به نامه‌هام می‌اندازم و پرتشون می‌کنم توی سطل آشغال تا میزم خلوت تر باشه. نه توی تقویمم امروز رو علامت زده‌م، نه برای کسی ازش گفتم.
ولی ذهنم هنوز همه‌چیز رو یادشه، چون آدما میرن ولی خاطره‌هاشون نه.
happy 19.
