خواننده‌های عزیز وبلاگم، دوستای فوق العاده‌م، حتی شما دنبال کننده‌های خاموشی که نم پس نمی‌دید؛
نمی‌دونم چی باید بگم؛ سلام؟
سلام عزیزای دلِ..آیلین؟ هستی؟ ربکا؟ هرکدوم باهاش راحت ترین.
حالتون چطوره؟ عیدتون خوب می‌گذره؟ الان که اینارو می‌نویسم هنوز عید نشده؛ ولی امیدوارم جواب شما وقتی می‌خونیدش مثبت باشه.
روزای خوبی رو می‌گذرونید؟ درمورد خودم مطمئن نیستم ولی امیدوارم درمورد شما جواب این سوال هم مثبت باشه. یه "بله" خیلی بلند.
اصلا بلد نیستم چطور باید این پست رو بنویسم. تا به حال چیزی شبیهش رو ننوشتم و دلم نمی‌خواد کوتاه و آروم باشه. می‌خوام انقدر پر و بزرگ باشه که جواب همه حرفاتونو بده.
از وقتی 12 ساله بودم دارم وبلاگ می‌نویسم و این تقریبا به جزئی از لایف‌استایلم تبدیل شده. لایف استایلی که نمی‌تونم به همین راحتی کنار بذارمش. حتی شاید تصور زندگی ای که توش هرگز وبلاگ نویس نبودم، از هرچیزی برای من عجیب تر باشه.
دوست داشتنی ترین هدیه‌های زندگی من، مجبورم ترکتون کنم. شاید خیلی طول بکشه، شایدم نه دارم زر اضافه میزنم بعد کنکور میام بازTT xD
ولی چیز مهم، اینه که دارم می‌رم. می‌رم و تا زمانی که خودم نه! اون دونفر مدنظر از طرز زندگی ای که برای من ساختن راضی نشن، برنمی‌گردم.
باید بگم هیچ راه ارتباطی باهام نخواهید داشت توی این مدت جز اینکه بیاید جلوی در مدرسه‌م، بدزدینم و ببرینم جایی که دست هیچکس بهمون نرسه~~
شاید، شاید اگه تونستم راه فراری پیدا کنم، بهتون سر بزنم. امیدوارم فراموشم نکنید و یادتون نره ربکا چقدر دوستتون داشت(:
در صورتی که اسپاتیفای ندارید، می‌تونید از این سایت برای دانلود پلی لیست استفاده کنید. 3>
تا روزی که دوباره همدیگه رو کنار جاده منتهی به قصر شاهزاده ببینیم و با رزهای سفید و لوندرهای بنفش زندگی کنیم، خدانگهدار3>
با عشق؛
شاهزاده سفید. "1402,01,02"
پی‌نوشت:برای تولد‌هاتون و بعضی مناسبت های مهم، پست روی انتشار گذاشتم. 💙
