صبر کردم شب بشه و بعد این پستو بزارم..صبر کردم شب بشه و دوباره برگردم به اون آیلین 12 ساله که با اینستای باباش پیجای خبری رو چک میکرد و وقتی پستیو با عنوان "جونگهیون عضو شاینی مرده در خانه اش پیدا شد" دید شوکه به صفحه گوشی خیره بود..من اون موقع نمیشناختمش، حتی درست حسابی نمیدونستم خودکشی یعنی چی، کسی خودشو بکشه؟ چرا؟
میدونین؟ ناراحت نیستم. یادمه وقتی دوستمو از دست دادمو حتی نمیتونستم گریه کنم، خالش توی مراسم خاکسپاریش بهم گفت آدمای خوب وقتی میمیرنو میرن پیش خدا خیلی جاشون بهتره، آخه اونجا دیگه کسی نیست تا اذیتشون کنه یا حرفای بد بهشون بزنه، اونجا نه افسردگی هست نه بیماریای روانی ای که مغزتو آروم آروم از بین میبرن.
جونگهیونم، توی آرامش باش. اونجا خوشحال تری:)
- Univērse
- Saturday 18 December 21
