نمیدونم میدونستید یا نه، ولی من توی اف اکس فقط فن امبر و ویکتوریا و سولی بودم و میو نمیشد بهم
گفت،
امروز دنبال یکی از اجرا های خاص ویکتوریا بودم و وقتی داشتم دنبالش میگشتم، اتفاقی چشمم خورد به اون ویدیو لعنت شده سولی...همونی که به خاطرش خیلی خیلی هیت گرفت...
خبرنگارا، خواهش میکنم باهام مهربون باشید*خنده*
بیننده های عزیز، خواهش میکنم باهام مهربون باشید...
به خودم قول داده بودم دیگه برای سولی گریه نکنم...به خودم قول داده بودم با نبودنش کنار بیام ولی انگار نمیشد...
تک تک لحظه هایی که از مدرسه با هیجان میومدم خونه تا برم و ویدیو هاشو ببینم و اجراهای قدیمی اف اکسو مرور کنم اومد جلوی چشمم...
احساس کردم توی دنیا تنها موندم...
گفتم که خسته و درمونده ام، ولی کسی نبود بشنوه...
میدونید، قرار نیست من دوباره در مورد کسی حرف بزنم که دنیا ارزش نگه داشتنشو نداشت،
میخوام در مورد کلمات حرف بزنم، در مورد قدرتشون، در مورد کاری که میتونن بکنن...
همون قدر که شما با تعریف کردن از یه نفر میتونین باعث بشین احساس خوبی بهش دست بده یا خوشحال بشه،
به همون حد هم میتونین کاری کنین یه نفر از درون بشکنه و انگیزشو برای زندگی از دست بده...
فضای مجازی، خیلی جای عجیبیه، میتونه کسی رو بکشه یا به زندگی برش گردونه،
میدونم شاید باور نکنید ولی هنوز، زیر پستای سولی خیلیا هستن که کامنتای هیت میزارن و براش آرزو میکنن هیچ وقت به آرامش نرسه،
اینو بدونید، هیچ کس اونقدر بد نیست که ازش متنفر بشید،
هیچ کس اونقدر منفور نیست که لایق عشق یا شادی نباشه،
شما با کلماتتون و چیزایی که تایپ میکنید میتونین خیلی کارا انجام بدین، پس لطفا مراقب حرفاتون توی فضای مجازی باشید...!
