الان که اینو میخونید من دیگه نیستم. راستش مدتها برای شیوه مرگم فکر کرده بودم و اینکه اگه بمیرم قراره چجوری انجامش بدم و آخرش موفق شدم روشیو انتخاب کنم که مرگم عجیب و فوق العاده باشه.

توی یکی از ما دروغ می گوید، سایمون با مرگش برای مدت خیلی طولانی ای 4 نفرو درگیر کرد. و البته که آخرش خودکشی بود. اما من نمیخوام باعث بشم بعضیا اذیت بشن. حداقل آدمای مزخرف زندگیم.

اینکه توی پونزده سالگی بمیرم باعث میشه خیلی کار شاخ و خفنی انجام نداده باشم. ته تهش اگه خیلی بخوام تلاش کنم منو با فیکشن هام میشناسن یا وقتی آهنگای پنتاگونو گوش میدن یادم میفتن که این افتخار خیلی بزرگیه، ینی بود، و فک نکنم آدم چندان به درد بخوری بوده باشم تو زندگیم به طور کلی.

میتونستم حداقل فیکامو کامل کنم بعد بمیرم، یا میتونستم وبامو بدم دست یه آدم کاربلد و بعدش بمیرم، ولی هرچقدر عقب تر مینداختمش به نتیجه ای نمیرسیدم. خب که چی؟ تهش که مرگه، چرا باید هی عقب جلوش کنم؟

مردن توی اوج مشکلات میتونه یه راه فرار باشه که چندان شجاعانه نیست. ولی من ویلیام موریارتی نیستم و کسی برای من شرلوک هلمز نمیشه که بغلم کنه و بگه بیا زنده بمونیم. من که همیشه ترسو بودم خب اینم روش. چرا که نه؟

اگه جایی مثل هتل دل لونا واقعی بود، احتمالا همونجا میموندم تا پایان پنتاگون و لونا و انسیتی و بقیه گروهایی که فنشونمو ببینم و بعد برم. احتمالا هم اونجا فیکامو مینوشتم و یه جوری دست بقیه میرسوندم، احتمالا هم توی زندگی قبلیم تو بدن یکی که شجریان گوش میده متولد میشدم تا دیگه انقد کارمندای هتل دل لونارو اذیت نکنم برای کنسرت و پوستر و لایت استیک.

نمیدونم چند سال بعد اگه یکی پنلمو باز کنه با چه نظرایی مواجه میشه. کیا خوشحال شدن از اینکه یکی مث من مرده و کیا ناراحت شدن؟ فک نکنم دسته دومیا خیلی زیاد باشن.

اما خوشحالم که اینجارو تو لحظه های آخرم داشتم. حداقلش شد آشنایی با پنتاگون که یه بار نجاتم دادن و حرف زدن با کسایی که برام مهم بودن. فقط میتونم بگم دوستتون داشتم.

دیگه باید برم. تفنگی که سفارش داده بودم رسید و بوی بنزین دیگه کم کم اذیتم میکنه.

 

 

 

+این چالش از اینجا شروع شده و ممنونم از آرتمیس که دعوتم کرد!*-*

دعوت میکنم از آرام، ایمی، ریحون، پرسون و ترنم و هرکسی که خواست بنویسه.

 

+حالا یه لحظه تصور کنید من واقعا مرده م، یه خاطره یا یه جمله ای که از من یادتونه، یا اتفاق و چیزایی که منو یادتون میاره چیه؟